Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Αφιερωμένο στον Μιχάλη...

Το συγκεκριμένο βιντεάκι το είδα στο ευτυχώς πολιτικά μη ορθό ιστολόγιο α-εργώδες. Πρόκειται για την ομιλία της δασκάλας Χαράς Νικολοπούλου
με αφορμή την βράβευσή της για το έργο της στο Μέγα Δέρειο του Έβρου.



Το αφιερώνω σε έναν φίλο ζωής. Τον Μιχάλη Σ., δάσκαλο σε κάποιο δημοτικό σχολείο της δυτικής Αθήνας. Σε έναν εκπαιδευτικό που καθημερινά σπαταλά όλο του τον χρόνο, χρήμα πολλές φορές, αλλά κυρίως την ψυχή του, προκειμένου να φωτίσει όσο μπορεί τα παιδάκια της υποβαθμισμένης γειτονιάς μας. Σε έναν άνθρωπο ακέραιο, που ζει την οικογένειά του με τον ιδρώτα του προσώπου του, με αξιοπρέπεια και τιμή. Σε έναν νεοέλληνα που έχει χεσμένο το χρήμα και την επίδειξη και που δεν τρέχει σαν λιγούρης πίσω από τον κάθε κερατά που θα του ρίξει το καρότο. Μαζί του συμπορεύομαι και μαζί με άλλα τόσο σπουδαία πρόσωπα για να την βγάλω καθαρή τώρα που έρχεται το ΔΝΤ... Τον συμπονώ φυσικά που έχει για πολιτική προϊστάμενο την Διαμαντοπούλου (έχει περάσει και μια Κούρκουλα!). Όμως, παραφράζοντας τον Κ. Μόντη,

"Eλάχιστοι μας διαβάζουν,
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας,
μένουμε αδικαίωτοι και αχειροκρότητοι
σ' αυτή τη μακρινή γωνιά
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε Eλληνικά."

αντισταθμίζει που διδάσκει Ελληνικά...

4 σχόλια:

  1. Άνθρωποι όπως η δασκάλα Χαρά και ο δάσκαλος Μιχάλης πρέπει μάλλον να μεγάλωσαν μέσα σε μια άλλη πραγματικότητα, μέσα σε μια οικογένεια ελληνική, με παραδόσεις, έθιμα, Θεό και πατριωτισμό. Και χαράχτηκαν μέσα τους αξίες και ιδανικά, ο σεβασμός και η αγάπη για τούτη τη γη, τούτη την γλώσσα, τούτη την πατρίδα. Είναι σημαντικό τα σημερινά παιδιά να συναντούν τέτοιους ανθρώπους στην νεαρή τους ηλικία. Ίσως μάθουν από αυτούς τι είναι πατρίδα, ίσως μάθουν τι είναι «ελληνόπουλο» - χωρίς εγχειρίδια. Γιατί το πλείστον των σημερινών οικογενειών μεγαλώνουν στην πραγματικότητα της αμερικανοφιλίας, της ξενολατρίας και της αρπαχτής. Όπου η Τζούλια παίρνει με την ευλογία της τεχνολογίας την θέση της Μπουμπουλίνας, ο Φουρθιώτης παίρνει την θέση του Κολοκοτρώνη και που η λέξη «βίζιτα» βρίσκεται στο καθημερινό λεξιλόγιο ενός 10χρονου. Συγχαρητήρια λοιπόν και από μένα, στον ξεχωριστό Μιχάλη που με μεράκι και πάθος πάει κάθε μέρα στην δουλειά του για να δείξει στο μέλλον αυτής της χώρας τι είναι Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς έχεις δίκιο! Ευτυχώς δεν έχουν χαθεί όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ίσως η πιο ωραία σου ανάρτηση... Συγχαρητήρια! Πολλούς χαιρετισμούς και τα φιλιά μας στο Μιχάλη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή