Με αφορμή την τελευταία ανάρτηση της Ρηνούλας της αφιερώνω το παρακάτω ποίημα του μεγάλου Μόντη:
ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ
Στον Γιώργο Γεωργή, με αγάπη
Μη φοβόσαστε. Όταν σας κτυπήση την πόρτα και δεν ανοίξετε θα φύγη. Είν' εύθικτη ευτυχώς, είν' ευτυχώς ασυνήθιστη στα "όχι".
Και επίσης αφιερωμένη μια επίσης πολύ ωραία διαφήμιση που με κάνει να γελάω με την καρδιά μου. Ωραία και έξυπνη γιατί πετυχαίνει το στόχο της. Ναι, στιγμές ελευθερίας ζούμε που κάνουμε το δικό μας, το τσαλίμι μας και δεν ακολουθούμε τη νόρμα των δυτικών αλλά ακούμε την εντός ημών Ανατολή:
Και άμα δεν το φχαριστήθηκες πάρε και το αυθεντικό να γουστάρεις, να θυμηθείς και την Άντζελα στα ωραία της...
Αυτά, και όπως ξανάπαμε κάτω οι σοβαροφανείς και ξυνοί και στριφνοί άνθρωποι. Κάτω ο Μελωδία fm 100, όπως τον θυμόμαστε οι παλιότεροι, και η κλάψα και η μιζέρια του. Ζήτω ο χαρούμενος και επαναστατικός και μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης, τα ηπειρώτικα και τα νησιώτικα και τα χάλκινα της Κοζάνης και της Φλώρινας! Ζήτω η Ειρήνη και ζήτω η Άντζελα Δημητρίου και ζήτω όλα τα χαρούμενα κορίτσια απανταχού!
Υ.Γ.1. Σε θυμάμαι σε κάτι φωτογραφίες με κάτι συνολάκια σαν και αυτό της Άντζελας στο βιντεάκι...Κούκλα ήσουνα!
Υ.Γ.2. Αφιερωμένο και στην Λίλα που τελευταία δεν είχε και πολύ τα κέφια της!
Καλημέρα!Είσαι απίστευτος!μου έφτιαξες τη μέρα!εκλαψα απ' τα γέλια!Να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Υ.Γ1 τι το θέλες αγόρι μου;ξεφτίλα γίναμε!
και τι υπονοείς; οτι είχα το χάλι μου;
πλάκα κάνω,σ'αγαπώ πολύ φιλάκια!
Ευχαριστώ πολύ πολύ! Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο ενάμιση χρόνο πέρασα άσχημα, δύσκολα. Ευτυχώς, δόξα το Θεό, είμαι προικισμένη με το ταλέντο της Μadame Λαμπαγιέτ στην επιλογή και έκφραση της ελευθερίας -και όχι στη φωνή φυσικά- και όταν με στεναχωρούν καταστάσεις ή άνθρωποι απλά φεύγω... Άλλοτε νωρίς, άλλοτε αργά. Φιλιά σ΄εσένα, την Ειρήνη, και όλους τους χαρούμενους ανθρώπους!
ΑπάντησηΔιαγραφή