Θ’ αφήσω τη λευκή χιονισμένη κορφή που ζέσταινε μ’ ένα γυμνό χαμόγελο την απέραντη μόνωσή μου. Θα τινάξω από τους ώμους μου τη χρυσή τέφρα των άστρων καθώς τα σπουργίτια τινάζουν το χιόνι απ’ τα φτερά τους.Έτσι σεμνός ανθρώπινος ακέριος έτσι πασίχαρος κι αθώος θα περάσω κάτω απ’ τις ανθισμένες ακακίες των χαδιών σου και θα ραμφίσω
το πάμφωτο τζάμι του έαρος. Θα 'μαι το γλυκό παιδί που χαμογελάει στα πράγματα και στον εαυτό του χωρίς δισταγμό και προφύλαξη. Σα να μη γνώρισα τα χλωμά μέτωπα των χελιδονιάτικων δειλινών τις λάμπες των άδειων σπιτιών και τους μοναχικούς διαβάτες κάτω απ’ τη σελήνη του Αυγούστου.
Απόσπασμα από τη Εαρινή Συμφωνία
Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή σʼαγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στʼαχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σʼέχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά
Πάντα εσύ τʼαστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σʼαγαπώ καί σʼαγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τʼουρανού με τʼάστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί νʼαγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απʼαλλού φερμένο
Δέν τʼαντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μʼακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.
Ελύτης