Αφιερωμένο στον Μιχάλη...

Το συγκεκριμένο βιντεάκι το είδα στο ευτυχώς πολιτικά μη ορθό ιστολόγιο α-εργώδες. Πρόκειται για την ομιλία της δασκάλας Χαράς Νικολοπούλου
με αφορμή την βράβευσή της για το έργο της στο Μέγα Δέρειο του Έβρου.



Το αφιερώνω σε έναν φίλο ζωής. Τον Μιχάλη Σ., δάσκαλο σε κάποιο δημοτικό σχολείο της δυτικής Αθήνας. Σε έναν εκπαιδευτικό που καθημερινά σπαταλά όλο του τον χρόνο, χρήμα πολλές φορές, αλλά κυρίως την ψυχή του, προκειμένου να φωτίσει όσο μπορεί τα παιδάκια της υποβαθμισμένης γειτονιάς μας. Σε έναν άνθρωπο ακέραιο, που ζει την οικογένειά του με τον ιδρώτα του προσώπου του, με αξιοπρέπεια και τιμή. Σε έναν νεοέλληνα που έχει χεσμένο το χρήμα και την επίδειξη και που δεν τρέχει σαν λιγούρης πίσω από τον κάθε κερατά που θα του ρίξει το καρότο. Μαζί του συμπορεύομαι και μαζί με άλλα τόσο σπουδαία πρόσωπα για να την βγάλω καθαρή τώρα που έρχεται το ΔΝΤ... Τον συμπονώ φυσικά που έχει για πολιτική προϊστάμενο την Διαμαντοπούλου (έχει περάσει και μια Κούρκουλα!). Όμως, παραφράζοντας τον Κ. Μόντη,

"Eλάχιστοι μας διαβάζουν,
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας,
μένουμε αδικαίωτοι και αχειροκρότητοι
σ' αυτή τη μακρινή γωνιά
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε Eλληνικά."

αντισταθμίζει που διδάσκει Ελληνικά...