Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Αφιερωμένο στον Διονύση Π.

Αφορμή η εμπνευσμένη ανάρτηση του Misha. Το παρακάτω τραγουδάκι το αφιερώνω σε έναν ελπιδοφόρο έφηβο φίλο μου! Πέρυσι το καλοκαίρι που κάναμε μπάνιο μαζί στην θάλασσα πήρε μια σημαντική απόφαση. Ε, λεβέντης καθώς είναι, την έκανε πράξη φέτος... Τις προάλλες που μιλούσαμε στο τηλέφωνο μου έλεγε πόσο πολύ θέλει να κατέβει στις πορείες αλλά δυστυχώς δεν μπορεί! Μην μασάς Διονύση μου θα σε εκπροσωπώ εγώ! Σε αντάλλαγμα σου ζητάω να διατηρήσεις για πάντα την καλοσύνη και την ευθύτητα που σε διακρίνει. Πάρε την ζωή στα χέρια σου και γίνε καλός μηχανικός ή ό,τι άλλο σου κάνει κέφι, ταξίδεψε, χόρεψε, γέλα με την καρδιά σου! Κυλήσου όλο χαρά στο περιβόλι που μας χάρισε ο καλός Θεός! Βάλε την φαντασία σου να δουλέψει και έχε θάρρος! Μην απογοητεύεσαι αν δεν πιάσεις το τέλειο, τέλειο δεν υπάρχει! Υπάρχει αυτό που θα φτιάξεις εσύ με τα χέρια σου κι αυτό σίγουρα θα είναι σπουδαίο. Μεγάλε Διονύση, στα μάτια σου κρέμεται η ελπίδα ότι το αύριο που ξημερώνει μπορεί και να μην είναι τόσο χάλια όσο νομίζουμε!

Υ.Γ. Σε αγαπώ πολύ και σε θαυμάζω! Και έμαθα πολλά από σένα τις όμορφες μέρες του Ιουλίου που μας πέρασε!

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

Διαβάστε με προσοχή τις πολιτικές θέσεις του κόμματος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας όπως φαίνονται στο χαζούλι σηματάκι (ένα παπάκι) από κάτω. Τι απομένει στον ΓΑΠ να αλλάξει για να εναρμονιστεί με το θλιβερό αυτό γκρουπούσκουλο; Και μια πρόταση! Άντε Ντορούλα, Δράση, Κουναλάκη, Διαμαντοπούλου και λοιποί πεφωτισμένοι... Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Ο λαός αδημονεί, οι φιλελεύθεροι στην βουλή!

Στο παρακάτω βιντεάκι το οποίο εντάσσεται στην καμπάνια τους με τίτλο φιλελευθερόμετρο (χα χα χα!) , ο πρώην πρόεδρός τους μας εξηγεί με τον μοναδικό του τρόπο ότι δεν υπάρχουν κερδοσκόποι και τα χώνει στους διάφορους καφενόβιους που τα λένε αυτά. Τι περίεργο ρε παιδί μου, όλοι τούτοι να 'ναι δουλευταράδες και όποιος τους ασκεί κριτική τεμπελχανάς! Χαρείτε τα πνευματικοπαίδια του πατερούλη Σόρος...



Υ.Γ. Η κριτική που τυχόν ασκώ σε πρόσωπα δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο αλλά με τις θέσεις που εκφράζει. Εύχομαι ο Θεός να τον ελεεί σαν 'τανε ο κατά σάρκαν αδελφός μου και να μας ελεεί όλους.

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Αριστερά-Δεξιά και στη μέση ο Χριστιανισμός


Τι ζούμε αυτές τις μέρες; Μια γυναίκα της τηλοψίας που τυχαίνει να είναι και μάνα να προσφέρει ως σφαχτό το κορμί της θυσία στους υπηκόους του ΔΝΤ. Δια παρηγορίαν και δια πάσαν μαλακίαν. Δεν θα γράψω καν το όνομα της. Εύχομαι να την ελεήσει ο Θεός. Ποιός είναι ο δίαυλος ο οποίος ειδικεύεται στην προβολή αναλόγων θεαμάτων; Μα το Άστρον, ιδιοκτησίας της οικογενείας της πρέσβειρας καλής θελήσεως της Unesco και κατόχου του οφφικίου της Μεγάλης Αρχόντισσας του Θρόνου του Αποστόλου Μάρκου και προέδρου του Ιδρύματος για το Παιδί και την Οικογένεια!  Δεν θα γράψω καν το όνομά της. Εύχομαι να την ελεήσει ο Θεός. Πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Γιώργος Τσαντ-Μινέικο-Παπανδρέου. Ναι, είναι αλήθεια! Αυτό το πρόσωπο διαφεντεύει προσωρινά τις τύχες της πατρίδας! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στις δαιδαλώδεις γειτονιές του διαδικτύου ο Misha, ο Μάρκος Τ, ο Φιλαλήθης, το Μανιτάρι του βουνού και άλλοι ωραίοι τύποι διεξάγουν έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο σχετικά με τον Χριστιανισμό σε σχέση με την πολιτική και ειδικότερα με το δίπολο Αριστερά-Δεξιά. Γεννημένος κατά την διάρκεια της πρώιμης μεταπολίτευσης (για να καταλάβουμε ηλικίες και άρα προσλαμβάνουσες) θα πω και εγώ με θράσος την γνώμη μου. Μεγάλωσα σε ένα μικροαστικό περιβάλλον στα δυτικά της Αθήνας με χαρά και παιχνίδι και ανεμελιά. Όταν στο δημοτικό γύρναγα από γενέθλια συμμαθητών μου και έμπαινα στο σπίτι μας καταλάβαινα αμέσως την διαφορά. Ήταν μάλλον τότε που ξεκίνησα να διαμορφώνω την ταξική μου συνείδηση! Ναι, είμαστε φτωχοί, ζούμε σε ένα σπίτι πενήντα τετραγωνικών, χτισμένο την δεκαετία του 1950 αλλά έχουμε την υγειά μας και αγάπη μεταξύ μας και πορευόμαστε. Ευτυχώς είχαμε και έχουμε μια μικρή αυλή και τα καλοκαίρια πίνουμε το καφεδάκι κάτω από την σκιά της μικρής κληματαριάς μας και είναι ωραία.

Μικρός πήγαινα στην εκκλησία παπαδάκι και στην συνέχεια κατηχητικό. Ο πατέρας με έμαθε την αλφαβήτα της πίστης μας, να ξεχωρίζω το Α από Ω, να μπορέσω αργότερα να καταρτιστώ. Η μάνα μου μου μιλούσε όπως όλες οι μανάδες της γενιάς της, μυστικά με τις προσευχές της, με το θυμιατό και το καντηλάκι. Ένα καλοκαίρι μάλιστα, το βρώμικο του ΄89, πήγα και κατασκήνωση στην Πρώτη Φλωρίνης στου Καντιώτη. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου διηγείται ιστορίες από τον ιεράρχη αυτόν που φαίνονταν ασύμβατες με το αυστηρό του προφίλ. Ότι πέταξε έξω από το γραφείο του χουντικούς, ότι δήλωνε ένθεος κομμουνιστής ως προς τα κοινωνικά κλπ. Θυμάμαι ακόμη μια ιστορία από το χωριό. Χήτες κατά την περίοδο του εμφυλίου έφτασαν στο χωριό και ρώταγαν τους χωριανούς να τους υποδείξουν κάποιον αριστερό να τον σπάσουν στο ξύλο! Δυστυχώς αυτοί του υπέδειξαν έναν άμοιρο νέο τον οποίον σακαταμένο από το ξύλο παρέδωσαν σε σεντόνι στην οικογένειά του, την ευλαβέστερη στην γύρω περιοχή. Τι θέλω να πω; Κατάλαβα νωρίς σχετικά να μην σκέφτομαι με στερεότυπα, όχι πως δεν υπάρχουν, αλλά να πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Πως είναι ντυμένοι λοιπόν οι χριστιανοί; Τραγουδάνε; Γελάνε; Πίνουνε φραπέ; Μικρός γυρνώντας από την κυριακάτικη λειτουργία είχα την αίσθηση πως οι χριστιανοί είναι σίγουρα όλοι μέλη της τοπικής της Νέας Δημοκρατίας! Φοράνε παλιά ντρίλινα σακάκια, φέρουνε μύστακα, πίνουνε ελληνικό με ολίγη και διατηρούνε την χριστιανική τους ιδιότητα το πολύ δύο ώρες μετά το δι΄ ευχών. Από Δευτέρα στην δουλειά άτεγκτοι και σκληροί κάνουν λογαριασμούς στην αριθμομηχανή και γυρνάνε στο σπίτι να φάνε γεμιστά. Κάτι κομμουνιστές σε ένα φιλικό σπίτι από την άλλη μου κάνανε συνεχώς πλάκα που πήγαινα στην εκκλησία. Άμα καθόσουνα να τους ακούσεις θα χόρταινες από τις κοινοτοπίες που τρώμε στην μάπα μέχρι και σήμερα. Ότι στα μοναστήρια φοράνε τσίγκινα σωβρακάκια, ότι αυτές που κάνουνε τους μεγάλους σταυρούς από πίσω είναι οχιές διμούτσουνες, ότι η θρησκεία είναι το όποιο του λαού κλπ. Κι όλα αυτά με ολίγη από Ηλία Πετρόπουλο και ρεμπέτικα για παπαδιές που τα κάνουν όλα μετά τις δύο. Μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω ότι οι συμπαθείς ντρίλινοι ενορίτες μου είναι μια χαρά ταπεινοί άνθρωποι. Δεξιοί εκ παραδόσεως, δίχως να έχουν εντρυφήσει στον Κέινς νιώθανε μέλη μιας παράταξης πιο συντηρητικής ας πούμε. Ίσως κάποιοι από αυτούς να κουβαλάγανε κάποιο τραύμα, κάποιο δικό τους θύμα στον βρωμερό εμφύλιο.  Μαγαζάτορες κάποιοι άλλοι πιθανόν να μην θέλανε να μοιραστούνε τα κέρδη τους με τα "ρεμάλια" τους κομμουνιστές! Τώρα αν θα δίνανε βερεσέ στους καταφρονεμένους αυτό ήτανε θέμα της ψυχούλας του καθενός. Από την άλλη πλευρά πλήθος οι πιστοί αριστεροί. Προφανώς δεν σκαμπάζανε όλοι από διαλεκτικό υλισμό και Μαρξ και τα τοιαύτα, αλλά μπορούσανε ενστικτώδως να διασθάνθουν πως υφίσταται μια κοινή βάση. Επί τη βάση της αλληλεγγύης, της ολιγάρκειας, της ζωής μέσα στην αγκαλιά της κοινότητας.

Περνώντας τα χρόνια είδα τους "σοσιαλιστές" ηγέτες της Ευρώπης να βομβαρδίζουν την αδελφή Σερβία την ίδια ώρα που διοργάνωναν οργιαστικά πάρτυ στη Μύκονο κερνώντας σφηνάκια με τα φράγκα του ευημερούντος χρηματιστηρίου! Αντιλήφθηκα αυτό που θα διάβαζα αργότερα στον Φιλαλήθη. Με τους δεξιούς της γειτονιάς μου κοινωνούσα από το ίδιο Ποτήριο και αυτό ακριβώς το μέγιστο γεγονός μας έκοβε τα ποδάρια της αμαρτίας. Φρέναρε την διάθεση μας να αλληλοφαγωθούμε, να εκμεταλλευθεί άγρια ο ένας τον άλλο. "Δεν πειράζει κι αύριο μέρα είναι, μου τα φέρνεις άλλη ώρα!" Και μετά ήλθαν οι  ντόπιοι και ξένοι manager να παίξουνε παιχνίδι. Το πρωί πίνουμε μαζί καφέ, το βράδυ σε απολύω. Το μεσημέρι σου χτυπάω την πλάτη, το απόγευμα σου κόβω τις υπερωρίες. Ποιός γεμίζει τις εκκλησίες αδέλφια; Η "πλέμπα" αυτού του κόσμου! Φτωχοί κυρίως και γέροι και γριές. Θα μου πεις: "Ποιός είσαι ρε μεγάλε μπάζεις και βγάζεις στον Παράδεισο τον κόσμο αμα τη επιδήξει της φορολογικής και του Ε9; Όχι βέβαια! Άλλωστε μόνο αυτος γνωρίζει νεφρούς και καρδίας. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που πρεσβεύει ο καπιταλισμός δεν συνάδει με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας! Θα πάω λοιπόν σε όλες τις πορείες να δείξω συν τοις άλλοις πως κι εμείς οι χριστιανοί είμαστε εδώ.  Είμαστε κι εμείς εδώ να συνδιαμορφώσουμε όσο μπορούμε, ό,τι μπορούμε.

 
Ένα "αντιστασιακό" βιντεάκι που είδα στον Τρελογιάννη!

 Θα είμαστε και με τον Σαμαρά και με την Παπαρήγα και με την Σακοράφα και με όποιον θα αντιστέκεται στην θύελλα που έρχεται. Θα είμαστε μαζί τους όταν πρέπει και όπου πρέπει αλλά και μόνοι μας. Ανένταχτοι στα μάταια και σημαντικά και εφήμερα του κόσμου τούτου! Και σίγουρα στα χέρια και στο έλεος του καπετάνιου Χριστού μας!

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Ανοικτή επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Ιεραρχία της Ορθόδοξης ελλαδικής Εκκλησίας



Δεν επιθυμώ να κάνω βαθυστόχαστες θεολογικές αναλύσεις, πράγμα που δεν μου είναι δύσκολο. Η χώρα οδηγείται μεθοδευμένα προς τη πλήρη πτώχευση. Έχει προηγηθεί η θεολογική, ειδικά σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα ζητήματα του οικονομικού πλούτου και ιδιοκτησίας, το ρόλο και τη χρήση της εξουσίας, το περιεχόμενο της γνώσης και της πληροφόρησης. Οι θεολογικές αλλοιώσεις δεν αφορούν μόνο τους «θύραθεν». Αφορούν πρωτίστως το εσωτερικό της εκκλησίας, ιδιαίτερα στη θεσμική της μορφή, παρά τις σημαντικές εξαιρέσεις.
Όπως έγραψε πρόσφατα ένας φίλος «το ηφαίστειο θα σκάση, αυτό είναι αναπόφευκτο και η βία θα έρθει ανεξέλεγκτη, γιατί σ’ αυτήν θα συμμετάσχουν πρόσωπα άπειρα στους πολιτικούς αγώνες. Αυτό ανοίγει πόρτες πολλές σε δυνάμεις σκοτεινές. Όσοι έχουμε λίγη συνείδηση των πραγμάτων ή λίγη εμπειρία (τι να σου κάμει κι αυτή) έχουμε λίγη παραπάνω ευθύνη…».
Σεβασμιώτατοι,
προσωπικά είμαι με το ρέμα και όχι με το γκρεμό. Ο γκρεμός είναι ο χώρος που έχει αποφασιστεί, δήθεν από την πλειοψηφία της Βουλής, ενώ για τα ακριβώς αντίθετα έχουν ψηφιστεί. Η χώρα οδηγείται σιδηροδέσμια στη «χούντα» της Κομισιόν, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. Η απόσταση της πολιτικής ηγεσίας και των τρομοκρατικών διαπλεκόμενων ΜΜΕ με το λαό είναι πανδήλως ορατή. Οι απολύσεις, η ανεργία και η φτώχεια στο 70% του ελληνικού λαού έρχεται. Όσοι γνωρίζουν τι έχει συμβεί σε παρόμοιες περιπτώσεις γνωρίζουν με μαθηματική ακρίβεια το τελικό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς παρακολουθούμε την πλειοψηφία της ηγεσίας της θεσμικής Εκκλησίας και πάλι να συναγελάζεται για το δικό της ρόλο με τους υπεύθυνους του θλιβερού ερχομού ενός πλήρως διαλυμένου κοινωνικού ιστού. Την ύστατη αυτή ώρα, εάν θέλετε να μη ξαναβρεθείτε, όπως στη χούντα των συνταγματαρχών στο στόχαστρο του λαού, όπως συνέβη στις αρχές του 20ου αιώνα στην μετα-ντοστογιεφκική Ρωσία ανακρούσατε πρύμνη. Ελάτε από τη μεριά του δύσκολου μεν, αλλά βατού «ρέματος».
Ήδη πάνω από το 1/3 του λαού έχει ήδη αποφασίσει την στάση πληρωμών «του επαχθούς χρέους» στους τοκογλύφους (ντόπιους, ευρωπαϊκούς και διεθνείς). Έχει αρχίσει να σκέφτεται την έξοδο από το μοιραίο ευρώ, έχει αρχίσει να βάζει τις βάσεις στους σχεδιασμούς του για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει αρχίσει την αυτοοργάνωσή του, πέρα ή δίπλα απ’ αυτούς που βρίσκονται στα κόμματα.
Δεν είναι ευλογημένο να έχει αυτός ο λαός τον κλήρο απέναντι. Και η έλλειψη ευλογίας δεν αφορά αυτόν, αλλά εσάς. Δεν θα μπορούσε λοιπόν αυτός ο λαός να αγωνιστεί χωρίς τα πιο γνήσια στοιχεία του τόπου και την αναστάσιμη ελπίδα. Ανάμεσα σ’ αυτό τον κόσμο ήδη είμαστε χιλιάδες λαϊκοί, πιστά μέλη της εκκλησίας.
Εσείς με ποιούς θα βρεθείτε παρέα; Και ΜΗ μας πείτε ότι ήδη είσαστε μακριά από τους φέροντες τις αλυσίδες… Προετοιμαστείτε για κοινωνική αλληλεγγύη, συσσίτια, ιδρύματα τις ώρες της πείνας, μα ετοιμαστείτε για στήριξη του λαού, ναι αυτού του λαού που η ευθύνη του είναι η εξατομίκευσή του και η ψευδαίσθησή του για τη ζωή.
Και εάν εσείς και εμείς έχουμε μεγαλύτερες ευθύνες, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας έχουν;
Εμπρός λοιπόν να μπούμε όλοι μας στον δύσκολο δρόμο της συλλογικής μετ-άνοιας, στο δρόμο της συλλογικής αλληλεγγύης, στο δρόμο της χαρμόσυνης ελπίδας, όχι πέφτοντας στο γκρεμό της υποδούλωσης και της «νέας κατοχής», αλλά στο ρέμα των δυσκολιών.
Με την ευχή σας ως επισκόπων, ένας πολύτεκνος πατέρας.

Υστερόγραφο: Μου είναι πολύ εύκολο να στοιχειοθετήσω τους ισχυρισμούς μου, μα το θέμα δεν είναι πια επιστημονικό, αφού «ο κύβος ήδη ερρίφθη» στις συνειδήσεις του λαού και της νεολαίας. «Στώμεν καλώς».

Υστερόγραφο 2: Μετά από παρατηρήσειςσχολιαστών και φίλων, οφείλω να σημειώσω κάτι για μένα αυτονόητο. Οφείλετε να ορθοτομήσετε στο ζήτημα της κοινωνικής θεολογίας και να είστε ενάντιοι στην αδικία, την τροκογλυφία και την μεγάλη ατομική ιδιοκτησία, στην καταπιεστικη παραφθορά της εξουσίας, στην στρέβλωση της γνώσης και πληροφορίας. Εάν απέναντι στις οδυνηρές εξελίξεις σιωπήσετε, φοβηθείτε ή αργήσετε να ορθοτομήσετε ως θεσμικοί επίσκοποι, αυτό θα το κάνουν απλά μέλη της Εκκλησίας, όπως το έκαναν στο παρελθόν οι Προφήτες και Ομολογητές.

Αναδημοσίευση από Το μανιτάρι του Βουνού

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Όλοι την Τετάρτη στην γενική απεργία!

Αγρίμια κι αγριμάκια μου,
λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού'ναι οι τόποι σας,
πού'ναι τα χειμαδιά σας;

Γκρεμνά'ναι εμάς οι τόποι μας,
λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.




Στην απεργία της Τετάρτης κατεβαίνω για τα αγρίμια και τα αγριμάκια της πατρίδας μου αλλά και του κόσμου όλου.
Συγκεκριμένα:
Για τις γιαγιάδες και τους παππούδες (αντιπαραγωγικοί-μας τρώνε τα λεφτά με τις συντάξεις) που περιμένουν στην ουρά του ΙΚΑ.
Για τα παιδιά με νοητικά προβλήματα (αντιπαραγωγικά-μας τρώνε τα λεφτά σε θεραπείες) τα οποία μας χαμογελάνε και λάμπει η πλάση όλη.
Για τα αγνά καλογέρια (αντιπαραγωγικά-"κάθονται" όλοι μέρα) που  νυχθημερόν προσεύχονται για να κρατιέται ο κόσμος στεριωμένος.
Για τα πιτσιρίκια στην Παλαιστίνη (αντιπαραγωγικά και αλητάκια) που ξυπνάνε και κοιμούνται υπό τον ήχο των σειρήνων που ειδοποιούν για έναν ακόμη βομβαρδισμό.
Για τους υπαλλήλους, τους εργάτες, τις γκαστρωμένες γυναίκες, τις χήρες. Για όσους ξέρουν τι θα πει βάρδια, τι θα πει απόλυση, αποζημίωση, μεροκάματο, αγωνία να πληρώσουν τα καθημερινά.

Θα κατέβω στην απεργία για την Ελλάδα της φτώχειας, της αλληλεγγύης, της ζωντανής ορθόδοξης πίστης μας, του φιλότιμου, της αισιοδοξίας, του κάλλους...

Έχει γυαλίσει το μάτι μας αδέλφια. Ας το κρατήσουμε έτσι τρελό να τους τρομάξουμε! Να κατέβουμε όλοι μαζί, να γεμίσει ο κόσμος από τα πρόσωπα και τις φωνές μας. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Και την τελική μας ελπίδα στον Νοητό Ήλιο της Δικαιοσύνης...

Υ.Γ. Στο συγκεκριμένο βίντεο βλέπουμε αντάρτες, αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης και μένω εκεί. Τα όσα συνέβησαν στην συνέχεια κατά την διάρκεια του εμφυλίου είναι γνωστά εν πολλοίς. Οι μεγάλες δυνάμεις παίξανε στις πλάτες αυτού του λαού τα βρωμερά τους παιχνίδια. Και την ώρα που οι υπόλοιποι στην Ευρώπη χτίζανε, και ενώ η πατρίδα είχε παραχωρηθεί εις την Δύσην, εμείς ματώναμε. Δεν μπορούμε όμως να μην συγκινηθούμε με τον ηρωισμό των παππούδων και των γιαγιάδων μας που οραματίστηκαν μια πατρίδα ανεξάρτητη και που αγωνίστηκαν εναντίον των κατακτητών με νύχια και με δόντια.

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Ψιλό γαζί...