Οι σουίτες του..."Καραϊσκάκη"...

Με την μπάλα δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση. Δεν έχω παίξει, δεν έχω παρακολουθήσει, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Ξενερώνω απίστευτα να γυρνάω από καμιά εκδρομή Κυριακή απόγευμα και να "πιάσουνε" αθλητικά στο ραδιόφωνο...Με σκοτώνει! Ωστόσω καταλαβαίνω ότι σε άλλους αρέσει, είναι μια γλυκιά συνήθεια για αυτούς, τους χαλαρώνει, τους πωρώνει, τους φτιάχνει το κέφι. Γουστάρουν να βλέπουν Γεωργίου και να γνωρίζουν ποιά ήταν η τρίτη γκόμενα του Αναστόπουλου και ποιός βγήκε τέταρτος το '82! Έχω όμως ιδιαίτερη αντιπάθεια σε μια ομάδα και θα εξηγηθώ ευθύς! Καταρχήν να δηλώσω ότι είμαι κατά το ήμισυ Πειραιώτης αφού Πειραιώτισσα είναι η μανούλα μου! Αν και δεν κατοικώ εκεί, στον Πειραιά πάω τις βόλτες μου, εκεί ψωνίζω, στους δρόμους και στις προκυμαίες του ξεκουράζεται η ψυχή μου...Αλλά ρε παιδί μου, ενώ αγαπώ τους Πειραιώτες δεν γουστάρω μια τον Ολυμπιακό! Απατεώνες πρόεδροι που τους προσκυνάνε, γλέντια σε σκυλάδικα με πούρα και χαζογκόμενες...Είχα στο μυαλό μου ας πούμε το γήπεδο "Καραϊσκάκη" ως ένα αλώνι μεγάλο, έναν εξώστη που πηγαίνανε λεβέντες πατεράδες τους γιούς τους, να καμαρώσουνε τον Θρύλο και να τους φυσάει το αεράκι του Φαλήρου το ανοιχτό τους στενό πουκάμισο! Από Θρύλος έτσι του Ταμπουρίων, της Δραπετσώνας και του Περάματος ο Ολυμπιακός έγινε κατεστημένο. Πασοκ και Ολυμπιακός έγιναν ένα στα μάτια μου! Από λαός Κολωνάκι κι από λαϊκή διασκέδαση φτάσαμε στις σουίτες...

Οι σουίτες του "Καραϊσκάκη"...Να τα άκουγε ο δύσμοιρος ο γιός της καλογριάς αυτά να αμόλαγε τα γνωστά "γαλλικά" του να σχόλαγε ο γάμος... Κάθονται και καμαρώνουν τα γαβράκια την σιχαμερή πλουτοκρατία αυτού του τόπου να πίνει τα ουισκάκια της βλέποντας κάτω τα άλογα κούρσας να κυνηγάνε το τόπι και τον όχλο να τους αποθεώνει...Βλέπεις τόσες κόκκινες σημαίες και λες, ρε άτιμοι, δεν τις σηκώνετε εκεί που πρέπει...Στον βρόντο τα κραδαίνετε τα μπαϊράκια σας, χαμένες πάνε οι φωνές σας! Ένα αδειανό πουκάμισο παιρνει απ' τα χέρια σας ο άνεμος...

Γι' αυτό χάρηκα αυτό το σύνθημα και αυτόν τον παπά και υπό δύο όρους.

Ότι ο Πειραιάς στο συγκεκριμένο σύνθημα σημαίνει το αθηναϊκό κατεστημένο, παράγκες του Μητρόπουλα και τσάμπα μαγκιά. Και μου αρέσει και αυτός ο παπάς γιατί είναι κοντά σε αυτά τα παιδιά. Έστω και μια ψυχή να κερδίσει αυτός ο τρελός ιερέας είναι μεγάλο κέρδος. Κατά μια σουρεαλιστική εκδοχή τα δίχτυα των ταπεινών ψαράδων γίνονται το περίφημο πλεκτό και κάθε φορά που ο ρασοφόρος παοκτσής φωνάζει γκολ είναι σαν χτυπάει μια καμπάνα με δύναμη σαν και αυτές που κάποτε ενόχλησαν τον ΓΑΠ!



Δυστυχώς από ότι έμαθα του επιβλήθηκαν και κάποιες κυρώσεις...Έντάξει, είναι λίγο ροκ, αλλά δεν είναι και για κυρώσεις την ίδια στιγμή που σε πολύ χειρότερα κάποιοι δεσποτάδες μας κάνανε τα στραβά μάτια... Επαναλαμβάνω μια ψυχή να κέρδισε ο καλός αυτός παπάς...Μ Ι Α!
Γίνομαι και εγώ λοιπόν για λίγο παοκτσής και σηκώνω το λάβαρο κατά του ψευδοκράτους των Αθηνών που θά λεγε και ο Ζουράρις...Όλα αυτά βέβαια περπατώντας στα στέκια του αγαπημένου Πειραιά και ακούγοντας εκεί κάπου από την Φίλωνος να σιγοπαίζει αυτή η σπουδαία μελωδία...



Υ.Γ. Οι στίχοι δεν μου λένε κάτι πέρα από το ότι περιγράφουν μια εποχή. Θεωρώ μαλακά και σκληρά ναρκωτικα μια ξεφτίλα ξεφτιλισμένη. Έναν διαβολικό τρόπο να ξεσκίζεται η νεολαία και να αχρηστεύεται ...Και όχι δεν μου φαίνεται χαριτωμένη η μαλακία των Locomodo... Δεν πίνω μπάφους και δεν παίζω pro, έχω καλύτερα πράγματα να κάνω με το ΔΝΤ στο κεφάλι μου...