Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Αριστερά-Δεξιά και στη μέση ο Χριστιανισμός


Τι ζούμε αυτές τις μέρες; Μια γυναίκα της τηλοψίας που τυχαίνει να είναι και μάνα να προσφέρει ως σφαχτό το κορμί της θυσία στους υπηκόους του ΔΝΤ. Δια παρηγορίαν και δια πάσαν μαλακίαν. Δεν θα γράψω καν το όνομα της. Εύχομαι να την ελεήσει ο Θεός. Ποιός είναι ο δίαυλος ο οποίος ειδικεύεται στην προβολή αναλόγων θεαμάτων; Μα το Άστρον, ιδιοκτησίας της οικογενείας της πρέσβειρας καλής θελήσεως της Unesco και κατόχου του οφφικίου της Μεγάλης Αρχόντισσας του Θρόνου του Αποστόλου Μάρκου και προέδρου του Ιδρύματος για το Παιδί και την Οικογένεια!  Δεν θα γράψω καν το όνομά της. Εύχομαι να την ελεήσει ο Θεός. Πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Γιώργος Τσαντ-Μινέικο-Παπανδρέου. Ναι, είναι αλήθεια! Αυτό το πρόσωπο διαφεντεύει προσωρινά τις τύχες της πατρίδας! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στις δαιδαλώδεις γειτονιές του διαδικτύου ο Misha, ο Μάρκος Τ, ο Φιλαλήθης, το Μανιτάρι του βουνού και άλλοι ωραίοι τύποι διεξάγουν έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο σχετικά με τον Χριστιανισμό σε σχέση με την πολιτική και ειδικότερα με το δίπολο Αριστερά-Δεξιά. Γεννημένος κατά την διάρκεια της πρώιμης μεταπολίτευσης (για να καταλάβουμε ηλικίες και άρα προσλαμβάνουσες) θα πω και εγώ με θράσος την γνώμη μου. Μεγάλωσα σε ένα μικροαστικό περιβάλλον στα δυτικά της Αθήνας με χαρά και παιχνίδι και ανεμελιά. Όταν στο δημοτικό γύρναγα από γενέθλια συμμαθητών μου και έμπαινα στο σπίτι μας καταλάβαινα αμέσως την διαφορά. Ήταν μάλλον τότε που ξεκίνησα να διαμορφώνω την ταξική μου συνείδηση! Ναι, είμαστε φτωχοί, ζούμε σε ένα σπίτι πενήντα τετραγωνικών, χτισμένο την δεκαετία του 1950 αλλά έχουμε την υγειά μας και αγάπη μεταξύ μας και πορευόμαστε. Ευτυχώς είχαμε και έχουμε μια μικρή αυλή και τα καλοκαίρια πίνουμε το καφεδάκι κάτω από την σκιά της μικρής κληματαριάς μας και είναι ωραία.

Μικρός πήγαινα στην εκκλησία παπαδάκι και στην συνέχεια κατηχητικό. Ο πατέρας με έμαθε την αλφαβήτα της πίστης μας, να ξεχωρίζω το Α από Ω, να μπορέσω αργότερα να καταρτιστώ. Η μάνα μου μου μιλούσε όπως όλες οι μανάδες της γενιάς της, μυστικά με τις προσευχές της, με το θυμιατό και το καντηλάκι. Ένα καλοκαίρι μάλιστα, το βρώμικο του ΄89, πήγα και κατασκήνωση στην Πρώτη Φλωρίνης στου Καντιώτη. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου διηγείται ιστορίες από τον ιεράρχη αυτόν που φαίνονταν ασύμβατες με το αυστηρό του προφίλ. Ότι πέταξε έξω από το γραφείο του χουντικούς, ότι δήλωνε ένθεος κομμουνιστής ως προς τα κοινωνικά κλπ. Θυμάμαι ακόμη μια ιστορία από το χωριό. Χήτες κατά την περίοδο του εμφυλίου έφτασαν στο χωριό και ρώταγαν τους χωριανούς να τους υποδείξουν κάποιον αριστερό να τον σπάσουν στο ξύλο! Δυστυχώς αυτοί του υπέδειξαν έναν άμοιρο νέο τον οποίον σακαταμένο από το ξύλο παρέδωσαν σε σεντόνι στην οικογένειά του, την ευλαβέστερη στην γύρω περιοχή. Τι θέλω να πω; Κατάλαβα νωρίς σχετικά να μην σκέφτομαι με στερεότυπα, όχι πως δεν υπάρχουν, αλλά να πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Πως είναι ντυμένοι λοιπόν οι χριστιανοί; Τραγουδάνε; Γελάνε; Πίνουνε φραπέ; Μικρός γυρνώντας από την κυριακάτικη λειτουργία είχα την αίσθηση πως οι χριστιανοί είναι σίγουρα όλοι μέλη της τοπικής της Νέας Δημοκρατίας! Φοράνε παλιά ντρίλινα σακάκια, φέρουνε μύστακα, πίνουνε ελληνικό με ολίγη και διατηρούνε την χριστιανική τους ιδιότητα το πολύ δύο ώρες μετά το δι΄ ευχών. Από Δευτέρα στην δουλειά άτεγκτοι και σκληροί κάνουν λογαριασμούς στην αριθμομηχανή και γυρνάνε στο σπίτι να φάνε γεμιστά. Κάτι κομμουνιστές σε ένα φιλικό σπίτι από την άλλη μου κάνανε συνεχώς πλάκα που πήγαινα στην εκκλησία. Άμα καθόσουνα να τους ακούσεις θα χόρταινες από τις κοινοτοπίες που τρώμε στην μάπα μέχρι και σήμερα. Ότι στα μοναστήρια φοράνε τσίγκινα σωβρακάκια, ότι αυτές που κάνουνε τους μεγάλους σταυρούς από πίσω είναι οχιές διμούτσουνες, ότι η θρησκεία είναι το όποιο του λαού κλπ. Κι όλα αυτά με ολίγη από Ηλία Πετρόπουλο και ρεμπέτικα για παπαδιές που τα κάνουν όλα μετά τις δύο. Μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω ότι οι συμπαθείς ντρίλινοι ενορίτες μου είναι μια χαρά ταπεινοί άνθρωποι. Δεξιοί εκ παραδόσεως, δίχως να έχουν εντρυφήσει στον Κέινς νιώθανε μέλη μιας παράταξης πιο συντηρητικής ας πούμε. Ίσως κάποιοι από αυτούς να κουβαλάγανε κάποιο τραύμα, κάποιο δικό τους θύμα στον βρωμερό εμφύλιο.  Μαγαζάτορες κάποιοι άλλοι πιθανόν να μην θέλανε να μοιραστούνε τα κέρδη τους με τα "ρεμάλια" τους κομμουνιστές! Τώρα αν θα δίνανε βερεσέ στους καταφρονεμένους αυτό ήτανε θέμα της ψυχούλας του καθενός. Από την άλλη πλευρά πλήθος οι πιστοί αριστεροί. Προφανώς δεν σκαμπάζανε όλοι από διαλεκτικό υλισμό και Μαρξ και τα τοιαύτα, αλλά μπορούσανε ενστικτώδως να διασθάνθουν πως υφίσταται μια κοινή βάση. Επί τη βάση της αλληλεγγύης, της ολιγάρκειας, της ζωής μέσα στην αγκαλιά της κοινότητας.

Περνώντας τα χρόνια είδα τους "σοσιαλιστές" ηγέτες της Ευρώπης να βομβαρδίζουν την αδελφή Σερβία την ίδια ώρα που διοργάνωναν οργιαστικά πάρτυ στη Μύκονο κερνώντας σφηνάκια με τα φράγκα του ευημερούντος χρηματιστηρίου! Αντιλήφθηκα αυτό που θα διάβαζα αργότερα στον Φιλαλήθη. Με τους δεξιούς της γειτονιάς μου κοινωνούσα από το ίδιο Ποτήριο και αυτό ακριβώς το μέγιστο γεγονός μας έκοβε τα ποδάρια της αμαρτίας. Φρέναρε την διάθεση μας να αλληλοφαγωθούμε, να εκμεταλλευθεί άγρια ο ένας τον άλλο. "Δεν πειράζει κι αύριο μέρα είναι, μου τα φέρνεις άλλη ώρα!" Και μετά ήλθαν οι  ντόπιοι και ξένοι manager να παίξουνε παιχνίδι. Το πρωί πίνουμε μαζί καφέ, το βράδυ σε απολύω. Το μεσημέρι σου χτυπάω την πλάτη, το απόγευμα σου κόβω τις υπερωρίες. Ποιός γεμίζει τις εκκλησίες αδέλφια; Η "πλέμπα" αυτού του κόσμου! Φτωχοί κυρίως και γέροι και γριές. Θα μου πεις: "Ποιός είσαι ρε μεγάλε μπάζεις και βγάζεις στον Παράδεισο τον κόσμο αμα τη επιδήξει της φορολογικής και του Ε9; Όχι βέβαια! Άλλωστε μόνο αυτος γνωρίζει νεφρούς και καρδίας. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που πρεσβεύει ο καπιταλισμός δεν συνάδει με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας! Θα πάω λοιπόν σε όλες τις πορείες να δείξω συν τοις άλλοις πως κι εμείς οι χριστιανοί είμαστε εδώ.  Είμαστε κι εμείς εδώ να συνδιαμορφώσουμε όσο μπορούμε, ό,τι μπορούμε.

 
Ένα "αντιστασιακό" βιντεάκι που είδα στον Τρελογιάννη!

 Θα είμαστε και με τον Σαμαρά και με την Παπαρήγα και με την Σακοράφα και με όποιον θα αντιστέκεται στην θύελλα που έρχεται. Θα είμαστε μαζί τους όταν πρέπει και όπου πρέπει αλλά και μόνοι μας. Ανένταχτοι στα μάταια και σημαντικά και εφήμερα του κόσμου τούτου! Και σίγουρα στα χέρια και στο έλεος του καπετάνιου Χριστού μας!

5 σχόλια:

  1. «Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που πρεσβεύει ο καπιταλισμός δεν συνάδει με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας!»

    Ωραία κατάθεση ψυχής , φίλε!

    Συνυπογράφω προσθέτοντας,πως στη δική μου συνείδηση η καπιταληστρική-φεουδαρχική συμπεριφορά των οργανωμένων θρησκειών στη δύση, και όχι μόνο, οδήγησε τους ξεσηκωμένους ποπολάρους να στραφούν και ενάντια στη θρησκευτικότητα συνολικά.

    Όπως έγραψε ο μητροπολίτης Πειραιά, ο Παπισμός με την πρακτική αθεΐα του έστρωσε το δρόμο στην θεωρητική αθεΐα (και των μαρξιστών).

    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανθρώπινη κατάθεση, θεανθρώπινη μαρτυρία, ενωτική προσπάθεια στο νέο τοπίο που ούτως ή άλλως έχει μπει η πατρίδα μας και θα ακολουθήσει, θέλει δεν θέλει, και η θεσμική εκκλησία, αφού στις ενορίες - μικρές και γιγαντιαίες μπαινοβγαίνουν πρόσφορα και νάματα...

    Ενάντια λοιπόν στην πρακτική αθεΐα και υπέρ της καλής αθεΐας μας ως μικροί ... Θωμάδες.

    Χαίρε αδελφέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ζωή είναι γεμάτη παράδοξα και οξύμωρα (χωρίς την λογική της έννοιας τους). Καπιταλιστές προσεύχονται τις Κυριακές να σώσουν της ψυχή τους από τις πράξεις της εβδομάδας. Την ίδια στιγμή κομμουνιστές, με αντιλήψεις βασισμένες στο τελειότερο σύστημα, τον Χριστιανισμό, ανατριχιάζουν στην ιδέα και μόνο της ύπαρξης του Θεού. Μια μάνα πουλάει ψυχή και σώμα στο βωμό του χρήματος και στο όνομα του παιδιού της. Μια μορφή της κολασμένης νύχτας παραδίδει σώμα, ψυχή και πνεύμα στο όνομα του Χριστού και της αγάπης του Θεού.
    Δεν υπάρχουν στερεότυπα, κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Δεν παίζει ρόλο τι φοράει, που συχνάζει... η ψυχή και οι πράξεις του τον ορίζουν. Τις ταμπέλες τις βάζουμε εμείς για να καλύψουμε την δική μας ανασφάλεια και ανάγκη να ανήκουμε σε μια μια ομάδα, κοινωνία, παράταξη, τάξη. Τις ταμπέλες τις βάζουν και "εκείνοι" για να ενδυναμώσουν την δική τους επιρροή πάνω μας.
    "Be happy, that's an order"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σου Γιώργο μου,έχεις,ψυχή,ανθρωπιά, θέση,άποψη και θάρρος να την εκφράζεις!Σε θαυμάζω πολύ για όλα αυτά!
    Το σχόλιο της Pure Honesty στην τελευταία παράγραφο και με εκφράζει απόλυτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Misha Δυστυχώς τα γεγονότα που έρχονται θα μας κάνουν να φαινόμαστε μετριοπαθείς! Ευχαριστώ Misha μου!
    @Μανιτάρι 114 παντού τελικά! Αν δεν λειτουργήσουμε με ευθύνη για τις ζωές μας θα μας πάρουν αμπάριζα! Ευχαριστώ πολύ!
    @Pure Honesty Θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου! Μου άρεσε το σχόλιό σου είναι σοφά αναρχοαυτόνομο!
    @Με τα φτερά της ψυχής Δεν μας παίρνει Ρενάκι μου να σιωπάμε πια! Σ' αγαπαώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή